Δελτίο Τύπου Πανευρυτανικής Ενωσης
ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΤΗΚΕ ΤΟ 2ΤΟΜΟ ΕΡΓΟ «ΤΑ ΑΓΡΑΦΑ
ΣΤΗ ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ»
«... Απαύγασμα ενός κόπου, μιας πορείας, μιας συλλογικής εργασίας...», Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ.κ. Ιερώνυμος
«…Θα ήθελα να συγχαρώ όλη αυτήν την προσπάθεια, γιατί αυτό το 2τομο έργο είναι ένα απαύγμασμα ενός κόπου, μιας πορείας, μιας συλλογικής εργασίας, μιας εργασίας, που μέσα από αυτή βλέπουμε την Ευρυτανία, τα Άγραφα να παρελαύνουν στη φαντασία μας και να μας κάνουν συμμέτοχους στον πολιτισμό της περιοχής αυτής…». Τα εμπνευσμένα αυτά λόγια ειπώθηκαν, μεταξύ άλλων, διά στόματος του Μακαριοτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ.κ. Ιερωνύμου κατά την εκδήλωση της παρουσίασης του 2τομου έργου «ΤΑ ΑΓΡΑΦΑ ΣΤΗ ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ» (Πρακτικά Συνεδρίου).
Η εκδήλωση αυτή πραγματοποιήθηκε στις 3 Μαρτίου 2010, στο ιστορικό Μέγαρο της Παλαιάς Βουλής (Σταδίου 13, Αθήνα) με πρωτοβουλία της Πανευρυτανικής Ένωσης, που έχει εκδώσει το μνημειώδες αυτό έργο και σε συνεργασία με το Δήμο Αγράφων. Η αίθουσα είχε κατακλυσθεί από πλήθος κόσμου (ήταν και αρκετοί όρθιοι). Κατά τη διάρκεια της προσέλευσης παρουσιάστηκε φωτογραφικό οδοιπορικό στα Άγραφα με τον τίτλο «Εκεί, που πετούν οι αετοί», καθώς και σκηνές από τις συνεδριάσεις του Συνεδρίου των Αγράφων. (Φωτογραφίες: Γ. Τάσιος. Κείμενα: Γ. Αθανασιάς).
Την ομάδα των εισηγητών της παρουσίασης του 2τομου αυτού έργου αποτελούσαν οι κ.κ.: Γ. Αικατερινίδης, Δρ. Φιλολογίας, τ. Δ/ντής Ερευνών του Κέντρου Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών, Παν. Κοντός, Καθηγητής Πανεπιστημίου Αθηνών, Γεν. Γραμματέας του Πανεπιστημίου Αθηνών, Αγαμέμνων Τσελίκας, Φιλόλογος, Παλαιογράφος, Προϊστάμενος του Ιστορικού και Παλαιογραφικού Αρχείου του Μορφωτικού Ιδρύματος της Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδος, η κ. Λίτσα Χατζηφώτη, Αρχαιολόγος και Δημοσιογράφος και ο κ. Αθανάσιος Παλιούρας, Ομότιμος Καθηγητής της Βυζαντινής Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, ο οποίος και συντόνισε την όλη εκδήλωση με θαυμάσιο τρόπο. Οι άρτιες και απόλυτα τεκμηριωμένες εισηγήσεις όλων των ομιλητών θα δημοσιευθούν στο περιοδικό «ΕΥΡΥΤΑΝΙΚΑ ΧΡΟΝΙΚΑ».
Η έναρξη του προγράμματος έγινε από τον Πρόεδρο της Πανευρυτανικής Ένωσης κ. Κώστα Παπαδόπουλο, ο οποίος αρχικά ευχαρίστησε το εκλεκτό ακροατήριο, ιδιαίτερα δε τον Μακαριότατο Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ.κ. Ιερώνυμο, ο οποίος «γνώρισε τους Αγραφιώτες και ως μέλη της πνευματικής ποίμνης του στην Μητρόπολη Θηβών και Λεβαδείας, οι οποίοι παροικούν εκεί σε μεγάλες κοινότητες». Στη συνέχεια αναφέρθηκε στο ιστορικό της πραγματοποίησης του Συνεδρίου στα Άγραφα, το οποίο δικαιολογημένα χαρακτηρίστηκε ως άθλος, και, ακολούθως, στην έγκαιρη και έγκυρη έκδοση των πρακτικών σε δύο (2) πολυσέλιδους και καλαίσθητους τόμους, «οι οποίοι σίγουρα θα αποτελέσουν την κρηπίδα, το εφαλτήριο για τους νέους ερευνητές της τοπικής ιστορίας μας. Βέβαια, το περιεχόμενό τους δεν καλύπτει ολόκληρη την ιστορία των Αγράφων, όμως είναι και πλέον σίγουρο πως αναδεικνύει ένα σημαντικό μέρος της ιστορικής ταυτότητας του τόπου αυτού και καλύπτει οπωσδήποτε πολλές σημαντικές πλευρές της».
Ακολούθως, ευχαρίστησε τον Πρόεδρο της Επιστημονικής Επιτροπής του Συνεδρίου Πανεπιστημιακό Καθηγητή και Πρόεδρο του ΕΥΚΕΣΕ κ. Κλεομένη Κουτσούκη, το Δήμο Αγράφων και τη Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Ευρυτανίας για την ηθική και υλική στήριξη του Συνεδρίου, αλλά και τους άλλους συντελεστές της έκδοσης και συγκεκριμένα τις εκδόσεις «Στιγμή Ε.Π.Ε.» για την καθομολογούμενη άρτια έκδοση, τον κ. Κωνσταντίνο Τσιώλη για την πολύτιμη βοήθεια, κυρίως, στις διορθώσεις και συμπληρώσεις και την κ. Χρυσούλα Κεζέπη για την σελιδοποίηση και ευρετηρίαση των τόμων αυτών, ιδιαίτερα δε τον Αγραφιώτη επιχειρηματία κ. Στέφανο Κωστούλα, «ο οποίος», όπως τόνισε, «μας στηρίζει σε όλες τις προσπάθειές μας και δικαιολογημένα, ανακηρύσσεται βάσει του Καταστατικού μας, ως πολύτιμος ευεργέτης της Ένωσής μας».
Τέλος, πρόσφερε συμβολικά μέσα στο ιστορικό Μέγαρο της Παλαιάς Βουλής «στον Αγραφιώτικο λαό μέσω του θεσμικού εκπροσώπου του, του Δημάρχου Αγράφων κ. Χρήστου Μπούρα, το δίτομο μνημειώδες έργο «ΤΑ ΑΓΡΑΦΑ ΣΤΗ ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ», το οποίο περιλαμβάνει μέρος της πλούσιας ιστορίας του τόπου αυτού και το οποίο σίγουρα θα αποτελέσει πολύτιμη παρακαταθήκη επιχειρημάτων για τη δικαίωση των προσπαθειών, ώστε τα Άγραφα να πάρουν την θέση που τους αξίζει στον σχεδιαζόμενο νέον αυτοδιοικητικό χάρτη της χώρας μας».
Στη συνέχεια ανέβηκε στο βήμα ο Δήμαρχος Αγράφων κ. Χρήστος Μπούρας, για την προβλεπόμενη προσφώνηση και κατόπιν χαιρέτησαν την εκδήλωση ο βουλευτής του Νομού μας κ. Ηλίας Καρανίκας και ο Νομάρχης Ευρυτανίας κ. Κώστας Κοντογεώργος, οι οποίοι τόνισαν τη σπουδαιότητα του έργου αυτού και εξέφρασαν τα συγχαρητήριά τους προς τους συντελεστές της έκδοσης.
Ο συντονιστής της εκδήλωσης Πανεπιστημιακός Καθηγητής κ. Αθανάσιος Παλιούρας κάλεσε στο βήμα τον Μακαριότατο Αρχιεπίσκοπο κ.κ. Ιερώνυμο να απευθύνει σχετικό χαιρετισμό. Ο Μακαριότατος ανταποκρινόμενος στην πρόσκληση αυτή εντυπωσίασε το ακροατήριο με την ομιλία του και καταχειροκροτήθηκε. Είπε μεταξύ άλλων: «… σε αυτό το απομονωμένο πράγματι μέρος υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι είτε μένουν εκεί είτε σε άλλα μέρη της Ελλάδος, είτε είναι απόδημοι σε ξένες χώρες, το νήμα που τους συνδέει είναι η αγάπη για την Ευρυτανία. Και όπου υπάρχει η αγάπη για τον τόπο υπάρχουν και πηγές για δημιουργία…».
Ακολούθησαν οι άρτιες και απόλυτα τεκμηριωμένες εισηγήσεις των παραπάνω ομιλητών, οι οποίες θα δημοσιευθούν στο περιοδικό «ΕΥΡΥΤΑΝΙΚΑ ΧΡΟΝΙΚΑ».
Όπως προαναφέρθηκε, το εκλεκτό ακροατήριο ήταν πυκνότατο. Ανάμεσα στους παρευρισκομένους, εκτός του Μακαριοτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών κ.κ. Ιερωνύμου και των βουλευτή Ευρυτανίας κ. Ηλία Καρανίκα και Νομάρχη κ. Κώστα Κοντογεώργου, ήταν παρόντες και οι βουλευτές κ. κ. Νίκος Σαλαγιάννης (και τ. Υπουργός), Αθανάσιος Μπούρας (και τ. Υπουργός) και Κων/νος Καραγκούνης, εκπρόσωπος της κ. Ντόρας Μπακογιάννη, οι τ. βουλευτές και Υπουργοί κ. Κέλλυ Μπουρδάρα, κ. Κώστας Τσιγαρίδας και Ανδρέας Καραγκούνης, οι τ. βουλευτές κ.κ. Δημοσθένης Τσιαμάκης και Κώστας Παπαλέξης, ο Αντινομάρχης Πειραιά κ. Kων/νος Καρράς, ο Δήμαρχος Φουρνά κ. Ηλίας Παπουτσόπουλος, Νομαρχιακοί Σύμβουλοι, Αντιδήμαρχοι και Δημοτικοί Σύμβουλοι, πολιτευτές, εκπρόσωποι πολιτιστικών φορέων κ.ά. και, φυσικά, ο κύριος χορηγός της έκδοσης κ. Στέφανος Κωστούλας.
Δευτέρα 8 Μαρτίου 2010
Παρασκευή 8 Ιανουαρίου 2010
Τμήμα Λογιστικής … προσεχώς
Το Υπουργείο Παιδείας ανακοίνωσε τη λειτουργία επτά νέων τμημάτων για το ακαδημαϊκό έτος 2010-2011. Απουσιάζει το Τμήμα Λογιστικής στο Καρπενήσι για το οποίο είχαν δοθεί υποσχέσεις τόσο από την προηγούμενη Κυβέρνηση αλλά και από παράγοντες της παρούσης.
Επειδή η ίδρυση ενός βιώσιμου τμήματος ΤΕΙ στο Καρπενήσι είναι ζωτικής σημασίας για την πόλη, είναι κρίμα να μπει στο «καλάθι» με τις προεκλογικές εξαγγελίες, όπως για παράδειγμα ο δρόμος Καρπενήσι-Αγρίνιο.
Αν κρίνει κάποιος από τον τρόπο διεκδίκησης του αιτήματος θα τον χαρακτηρίσει χαλαρό. Θα περίμενε κάποιος για παράδειγμα τον εμπορικό κυρίως κόσμο να αντιδράσει και να οργανώσει κινητοποιήσεις με την εξαγγελία των νέων τμημάτων, ή, προεκλογικά, να υπάρξουν ξεκάθαρες δεσμεύσεις για την υλοποίηση. Η ίδια ανύπαρκτη κινητοποίηση υπήρξε και για την ίδρυση πανεπιστημιακού τμήματος.
Χρήστος Γιαννακόπουλος
Δημοσιεύθηκε στο περιοδικό ΧΩΡΙΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ τεύχος 127
Επειδή η ίδρυση ενός βιώσιμου τμήματος ΤΕΙ στο Καρπενήσι είναι ζωτικής σημασίας για την πόλη, είναι κρίμα να μπει στο «καλάθι» με τις προεκλογικές εξαγγελίες, όπως για παράδειγμα ο δρόμος Καρπενήσι-Αγρίνιο.
Αν κρίνει κάποιος από τον τρόπο διεκδίκησης του αιτήματος θα τον χαρακτηρίσει χαλαρό. Θα περίμενε κάποιος για παράδειγμα τον εμπορικό κυρίως κόσμο να αντιδράσει και να οργανώσει κινητοποιήσεις με την εξαγγελία των νέων τμημάτων, ή, προεκλογικά, να υπάρξουν ξεκάθαρες δεσμεύσεις για την υλοποίηση. Η ίδια ανύπαρκτη κινητοποίηση υπήρξε και για την ίδρυση πανεπιστημιακού τμήματος.
Χρήστος Γιαννακόπουλος
Δημοσιεύθηκε στο περιοδικό ΧΩΡΙΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ τεύχος 127
Πού είναι η Κτημενία;
Δεν υπάρχει χωριό Κτημενία στην Ευρυτανία, ούτε χωριό Ασπροπόταμος. Υπάρχει Δήμος Κτημενίων με έδρα την Αγία Τριάδα και Δήμος Ασπροποτάμου με έδρα το Ραπτόπουλο. Στην ιστοσελίδα της Νέας Δημοκρατίας και στο θέμα εκλογικά κέντρα όπου θα ψηφίσουν τα μέλη του κόμματος για την ανάδειξη νέου αρχηγού διαβάσαμε τα παραπάνω δύο λάθη.
Δε θα τα σχολιάζαμε αν τα διάφορα έντυπα δεν αναδημοσίευαν τα λάθος ονόματα δημιουργώντας απορίες στους Ευρυτάνες.
Χρήστος Γιαννακόπουλος
Δημοσιεύθηκε στο περιοδικό ΧΩΡΙΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ τεύχος 127
Δε θα τα σχολιάζαμε αν τα διάφορα έντυπα δεν αναδημοσίευαν τα λάθος ονόματα δημιουργώντας απορίες στους Ευρυτάνες.
Χρήστος Γιαννακόπουλος
Δημοσιεύθηκε στο περιοδικό ΧΩΡΙΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ τεύχος 127
Ψήφος ενάντια στη …λογική
Οι βουλευτικές εκλογές τις 4ης Οκτωβρίου 2009 τελείωσαν. Εκλέχθηκαν οι νέοι αντιπρόσωποί μας , ανέλαβε η νέα κυβέρνηση. Και η πολιτική ζωή της χώρας μας συνεχίζεται.
Πολλοί Ευρυτάνες, που δεν μένουμε πια στα χωριά μας, με αφορμή τις εκλογές τα επισκεφτήκαμε ξανά, αφού διατηρούμε το εκλογικό μας δικαίωμα σι’ αυτά , σαν ένα ακόμα δεσμό με τον γενέθλιο τόπο, και στην αίθουσα του δημοτικού σχολείου όπου μάθαμε την αλφαβήτα, και τώρα χρησιμοποιείται μόνο ως εκλογικό κέντρο, ρίξαμε στην κάλπη την ψήφο μας.
Την εβδομάδα των εκλογών ο καιρός ήταν βροχερός. Έτσι, για να πάμε στα χωριά μας οι περισσότεροι , χωθήκαμε πάλι μέσα στα λασπόνερα των χωμάτινων δρόμων που μας οδηγούν σι’ αυτά. Ο άθλιος δρόμος είναι έργο των πολιτικών που μας κυβερνούν –κυρίως- τα τελευταία τριάντα πέντε χρόνια.
Το χωριό μας ερημωμένο, σχεδόν χωρίς μόνιμους ανθρώπους, μας υποδέχθηκε με το « τσουβάλι » γεμάτο από αναμνήσεις των περασμένων χρόνων. Τότε που στα χωριά μας ζούσαν ακόμα άνθρωποι και δεν έγινα τα έργα υποδομής να παραμείνουν σι’ αυτά. Τότε που η ποιότητα ζωής του εργάτη της φάμπρικας στην πόλη ήταν πολύ καλύτερη από αυτή του γεωργού και του τσοπάνη στο χωριό. Και όλοι έφυγαν…
Και ούτε έγιναν ποτέ αυτά που πρέπει για να γυρίσουν ξανά….
Ποιοι ευθύνονται; Αυτοί που μας κυβερνούν τα τελευταία χρόνια.
Ανοίξαμε την κάλπη στο χωριό των λίγων ψηφοφόρων με το ρολόι να δείχνει ακριβώς επτά . Μετρήθηκαν οι ψήφοι. Τι ψηφίσαμε; Με συντριπτική πλειοψηφία αυτούς που μας κυβερνούν τα τελευταία χρόνια και ευθύνονται για την κατάντια του χωριού μας. Η θλίψη και η οργή μας για αυτή την κατάσταση, ενάντια στην κοινή λογική, μετατρέπεται σε επιβράβευση δια της ψήφους μας! Αν κάποιος όμως μετρήσει αυτούς που διορίστηκαν στο δημόσιο ή «εξυπηρετήθηκαν» ή προσδοκούν εξυπηρέτηση από αυτούς που μας κυβερνούν τα τελευταία χρόνια, τότε θα εξηγήσει το αποτέλεσμα. Όχι βάσει της κοινής λογικής αλλά της …λογικής του προσωπικού συμφέροντος.
Χρήστος Γιαννακόπουλος
Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα ΕΥΡΥΤΑΝΙΑ φύλλο 15-Νοέμβριος 2009, στη στήλη Κοινή Λογική
Πολλοί Ευρυτάνες, που δεν μένουμε πια στα χωριά μας, με αφορμή τις εκλογές τα επισκεφτήκαμε ξανά, αφού διατηρούμε το εκλογικό μας δικαίωμα σι’ αυτά , σαν ένα ακόμα δεσμό με τον γενέθλιο τόπο, και στην αίθουσα του δημοτικού σχολείου όπου μάθαμε την αλφαβήτα, και τώρα χρησιμοποιείται μόνο ως εκλογικό κέντρο, ρίξαμε στην κάλπη την ψήφο μας.
Την εβδομάδα των εκλογών ο καιρός ήταν βροχερός. Έτσι, για να πάμε στα χωριά μας οι περισσότεροι , χωθήκαμε πάλι μέσα στα λασπόνερα των χωμάτινων δρόμων που μας οδηγούν σι’ αυτά. Ο άθλιος δρόμος είναι έργο των πολιτικών που μας κυβερνούν –κυρίως- τα τελευταία τριάντα πέντε χρόνια.
Το χωριό μας ερημωμένο, σχεδόν χωρίς μόνιμους ανθρώπους, μας υποδέχθηκε με το « τσουβάλι » γεμάτο από αναμνήσεις των περασμένων χρόνων. Τότε που στα χωριά μας ζούσαν ακόμα άνθρωποι και δεν έγινα τα έργα υποδομής να παραμείνουν σι’ αυτά. Τότε που η ποιότητα ζωής του εργάτη της φάμπρικας στην πόλη ήταν πολύ καλύτερη από αυτή του γεωργού και του τσοπάνη στο χωριό. Και όλοι έφυγαν…
Και ούτε έγιναν ποτέ αυτά που πρέπει για να γυρίσουν ξανά….
Ποιοι ευθύνονται; Αυτοί που μας κυβερνούν τα τελευταία χρόνια.
Ανοίξαμε την κάλπη στο χωριό των λίγων ψηφοφόρων με το ρολόι να δείχνει ακριβώς επτά . Μετρήθηκαν οι ψήφοι. Τι ψηφίσαμε; Με συντριπτική πλειοψηφία αυτούς που μας κυβερνούν τα τελευταία χρόνια και ευθύνονται για την κατάντια του χωριού μας. Η θλίψη και η οργή μας για αυτή την κατάσταση, ενάντια στην κοινή λογική, μετατρέπεται σε επιβράβευση δια της ψήφους μας! Αν κάποιος όμως μετρήσει αυτούς που διορίστηκαν στο δημόσιο ή «εξυπηρετήθηκαν» ή προσδοκούν εξυπηρέτηση από αυτούς που μας κυβερνούν τα τελευταία χρόνια, τότε θα εξηγήσει το αποτέλεσμα. Όχι βάσει της κοινής λογικής αλλά της …λογικής του προσωπικού συμφέροντος.
Χρήστος Γιαννακόπουλος
Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα ΕΥΡΥΤΑΝΙΑ φύλλο 15-Νοέμβριος 2009, στη στήλη Κοινή Λογική
Κυριακή 3 Ιανουαρίου 2010
Η Ευρυτανία του χθες και του σήμερα
Είναι πιο συνηθισμένο το φαινόμενο να κατακρίνουμε τους αρμοδίους για παραλήψεις από το να τους επικροτούμε για δραστηριότητες. Και αυτό δεν οφείλεται πάντα σε λόγους προκατάληψης απέναντι στους εξουσιάζοντας αλλά στην απουσία δράσεων που μπορούν να επικροτηθούν.
Αν σκεφθούμε την Ευρυτανία του χθες και κοιτάξουμε την Ευρυτανία του σήμερα ασφαλώς και θα τη δούμε διαφορετική. Τα περισσότερα πράγματα έχουν αλλάξει. Και εμείς μαζί, αφού οι σημερινές απαιτήσεις είναι διαφορετικές από αυτές των πατεράδων μας. Σημαντικές αλλαγές τα τελευταία πενήντα χρόνια έγιναν και στα παρακάτω:
1. Το οδικό δίκτυο. Ανύπαρκτο τότε. Σήμερα ελάχιστα χωριά δεν έχουν αμαξωτό δρόμο. Σε πολλές περιπτώσεις όμως πρόκειται για άθλιο και επικίνδυνο χωματόδρομο. Θα μπορούσε να είναι καλύτερος. Ο κεντρικός οδικός άξονας Λαμία- Καρπενήσι – Αγρίνιο παραμένει ένας κακός επαρχιακός δρόμος.
2. Ηλεκτροφωτισμός. Τα λυχνάρια αντικαταστάθηκαν σχεδόν παντού από τις ηλεκτρικές λάμπες. Με πολύ καθυστέρηση όμως, αν αναλογισθεί κανείς ότι η τεχνητή λίμνη των Κρεμαστών με τα νερά των ποταμιών μας παράγει ένα σημαντικό μέρος της ενέργειας της χώρας μας.
3. Ύδρευση. Τότε, γινόταν με βαρέλες από τις πηγές των χωριών μας. Σήμερα έρχεται το νερό στα σπίτια μας, δημιουργώντας σε μερικές περιπτώσεις όμως προβλήματα στη διαχείριση του.
4. Αποχέτευση. Τότε ήταν ο «απόπατος» , λίγο παράμερα από το σπίτι. Σήμερα στα περισσότερα χωριά υπάρχει αποχετευτικό σύστημα. Πρέπει όμως όλα να αποκτήσουν και να αντιμετωπισθεί το πρόβλημα όπως της ύδρευσης.
5. Τηλεπικοινωνίες. Τότε υπήρχε το «κουρντιστήρι». Ένα τηλέφωνο σε κάθε χωριό. Σήμερα σε κάθε σπίτι και τηλέφωνο. Οι βλάβες όμως παραμένουν, αδικαιολόγητες για τη σημερινή τεχνολογική εξέλιξη.
6. Εκκλησίες-ιερείς. Τότε ήμασταν μία μητρόπολη με την Ναυπακτία, σήμερα έχουμε τον δικό μας μητροπολίτη στο Καρπενήσι. Τότε, όλα τα χωριά είχαν τον ιερέα τους. Σήμερα, πολλά χωριά δεν έχουν. Και όπου υπάρχει παπάς, μερικές φορές δεν υπάρχει ψάλτης.
7. Σχολεία. Τότε σε κάθε χωριό και δάσκαλος. Σήμερα λίγα τα χωριά που έχουν δημοτικό σχολείο.
8. Οικοδόμηση. Τότε έκτιζες όπου ήθελες αρκεί να είχες χρήματα. Σήμερα, δεν μπορείς να κτίσεις σε πολλά χωριά, είτε επειδή έχουν χαρακτηρισθεί κατολησθήσιμα πριν πολλά χρόνια και δεν έχουν γίνει ενέργειες αποχαρακτηρισμού, είτε θεωρούν τον οικισμό…..τοπωνύμιο. Έτσι το σπίτι μου που κτίσθηκε τον προ-προηγούμενο αιώνα σε ένα οικισμό που κατοικούνταν, με ιστορικά στοιχεία από το 1454, οι «φωστήρες» του σήμερα το θεωρούν εκτός οικισμού!
9. Απασχόληση. Τότε η γεωργία –κτηνοτροφία αποτελούσαν τις κύριες ασχολίες. Σήμερα, ο λίγος ενεργός πληθυσμός ασχολείται στην παροχή υπηρεσιών είτε σε δημόσιες υπηρεσίες είτε στον τουρισμό. Η πρωτογενή παραγωγή τείνει να σβήσει.
10. Περιβάλλον. Τότε αμόλυντο, με πλούσια δάση, ας είχαμε και κοπάδια, σήμερα με έλατα ξερά, με τις καστανιές άρρωστες, με τους δρόμους να «σφάζουν» τις πλαγιές. Παρά ταύτα όμως εξακολουθεί να είναι καθαρό και πλούσιο σε δάση.
11. Τουρισμός. Τότε λίγοι το καλοκαίρι ερχόντουσαν για αέρα, κυρίως στο Καρπενήσι. Σήμερα, πολλοί επισκέπτονται το νομό μας και απολαμβάνουν την φυσική της ομορφιά.
12 Πληθυσμός. Άφησα τελευταίο το πρώτο. Τότε υπήρχαν άνθρωποι που ζούσαν στα χωριά μας. Σήμερα, τόπος ολιγοήμερης θερινής διαμονής τα περισσότερα. Ποιος φταίει για το ξερίζωμα;
Από αυτές τις αλλαγές, άλλες είναι θετικές, άλλες αρνητικές. Στις αρνητικές συνετέλεσε κυρίως η μείωση του πληθυσμού. Ο πληθυσμός όμως μειώθηκε και επειδή οι θετικές αλλαγές άργησαν να γίνουν. Η κατάσταση, όπως είναι σήμερα στην Ευρυτανία σε ορισμένους τομείς, σε κάποιους άλλους νομούς ήταν …χθες. Το ερώτημα είναι πόσο θα αργήσει το αύριο.
Οι αλλαγές έγιναν με τη βοήθεια των αρμοδίων. Ας τους απονείμουμε εύσημα για τα θετικά και ας τους μεμφθούμε για τα αρνητικά. Κοιτώντας πίσω το χωριό του ο καθένας μας μπορεί να κρίνει….
Χρήστος Γιαννακόπουλος
(Δημοσιεύθηκε στο τεύχος 127 του περιοδικού ΧΩΡΙΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ )
Αν σκεφθούμε την Ευρυτανία του χθες και κοιτάξουμε την Ευρυτανία του σήμερα ασφαλώς και θα τη δούμε διαφορετική. Τα περισσότερα πράγματα έχουν αλλάξει. Και εμείς μαζί, αφού οι σημερινές απαιτήσεις είναι διαφορετικές από αυτές των πατεράδων μας. Σημαντικές αλλαγές τα τελευταία πενήντα χρόνια έγιναν και στα παρακάτω:
1. Το οδικό δίκτυο. Ανύπαρκτο τότε. Σήμερα ελάχιστα χωριά δεν έχουν αμαξωτό δρόμο. Σε πολλές περιπτώσεις όμως πρόκειται για άθλιο και επικίνδυνο χωματόδρομο. Θα μπορούσε να είναι καλύτερος. Ο κεντρικός οδικός άξονας Λαμία- Καρπενήσι – Αγρίνιο παραμένει ένας κακός επαρχιακός δρόμος.
2. Ηλεκτροφωτισμός. Τα λυχνάρια αντικαταστάθηκαν σχεδόν παντού από τις ηλεκτρικές λάμπες. Με πολύ καθυστέρηση όμως, αν αναλογισθεί κανείς ότι η τεχνητή λίμνη των Κρεμαστών με τα νερά των ποταμιών μας παράγει ένα σημαντικό μέρος της ενέργειας της χώρας μας.
3. Ύδρευση. Τότε, γινόταν με βαρέλες από τις πηγές των χωριών μας. Σήμερα έρχεται το νερό στα σπίτια μας, δημιουργώντας σε μερικές περιπτώσεις όμως προβλήματα στη διαχείριση του.
4. Αποχέτευση. Τότε ήταν ο «απόπατος» , λίγο παράμερα από το σπίτι. Σήμερα στα περισσότερα χωριά υπάρχει αποχετευτικό σύστημα. Πρέπει όμως όλα να αποκτήσουν και να αντιμετωπισθεί το πρόβλημα όπως της ύδρευσης.
5. Τηλεπικοινωνίες. Τότε υπήρχε το «κουρντιστήρι». Ένα τηλέφωνο σε κάθε χωριό. Σήμερα σε κάθε σπίτι και τηλέφωνο. Οι βλάβες όμως παραμένουν, αδικαιολόγητες για τη σημερινή τεχνολογική εξέλιξη.
6. Εκκλησίες-ιερείς. Τότε ήμασταν μία μητρόπολη με την Ναυπακτία, σήμερα έχουμε τον δικό μας μητροπολίτη στο Καρπενήσι. Τότε, όλα τα χωριά είχαν τον ιερέα τους. Σήμερα, πολλά χωριά δεν έχουν. Και όπου υπάρχει παπάς, μερικές φορές δεν υπάρχει ψάλτης.
7. Σχολεία. Τότε σε κάθε χωριό και δάσκαλος. Σήμερα λίγα τα χωριά που έχουν δημοτικό σχολείο.
8. Οικοδόμηση. Τότε έκτιζες όπου ήθελες αρκεί να είχες χρήματα. Σήμερα, δεν μπορείς να κτίσεις σε πολλά χωριά, είτε επειδή έχουν χαρακτηρισθεί κατολησθήσιμα πριν πολλά χρόνια και δεν έχουν γίνει ενέργειες αποχαρακτηρισμού, είτε θεωρούν τον οικισμό…..τοπωνύμιο. Έτσι το σπίτι μου που κτίσθηκε τον προ-προηγούμενο αιώνα σε ένα οικισμό που κατοικούνταν, με ιστορικά στοιχεία από το 1454, οι «φωστήρες» του σήμερα το θεωρούν εκτός οικισμού!
9. Απασχόληση. Τότε η γεωργία –κτηνοτροφία αποτελούσαν τις κύριες ασχολίες. Σήμερα, ο λίγος ενεργός πληθυσμός ασχολείται στην παροχή υπηρεσιών είτε σε δημόσιες υπηρεσίες είτε στον τουρισμό. Η πρωτογενή παραγωγή τείνει να σβήσει.
10. Περιβάλλον. Τότε αμόλυντο, με πλούσια δάση, ας είχαμε και κοπάδια, σήμερα με έλατα ξερά, με τις καστανιές άρρωστες, με τους δρόμους να «σφάζουν» τις πλαγιές. Παρά ταύτα όμως εξακολουθεί να είναι καθαρό και πλούσιο σε δάση.
11. Τουρισμός. Τότε λίγοι το καλοκαίρι ερχόντουσαν για αέρα, κυρίως στο Καρπενήσι. Σήμερα, πολλοί επισκέπτονται το νομό μας και απολαμβάνουν την φυσική της ομορφιά.
12 Πληθυσμός. Άφησα τελευταίο το πρώτο. Τότε υπήρχαν άνθρωποι που ζούσαν στα χωριά μας. Σήμερα, τόπος ολιγοήμερης θερινής διαμονής τα περισσότερα. Ποιος φταίει για το ξερίζωμα;
Από αυτές τις αλλαγές, άλλες είναι θετικές, άλλες αρνητικές. Στις αρνητικές συνετέλεσε κυρίως η μείωση του πληθυσμού. Ο πληθυσμός όμως μειώθηκε και επειδή οι θετικές αλλαγές άργησαν να γίνουν. Η κατάσταση, όπως είναι σήμερα στην Ευρυτανία σε ορισμένους τομείς, σε κάποιους άλλους νομούς ήταν …χθες. Το ερώτημα είναι πόσο θα αργήσει το αύριο.
Οι αλλαγές έγιναν με τη βοήθεια των αρμοδίων. Ας τους απονείμουμε εύσημα για τα θετικά και ας τους μεμφθούμε για τα αρνητικά. Κοιτώντας πίσω το χωριό του ο καθένας μας μπορεί να κρίνει….
Χρήστος Γιαννακόπουλος
(Δημοσιεύθηκε στο τεύχος 127 του περιοδικού ΧΩΡΙΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ )
Παρασκευή 2 Οκτωβρίου 2009
Κόμματα και Σύλλογοι
Κόμματα και Σύλλογοι
Οι σύλλογοι είναι ομάδες ανθρώπων με κάποια κοινά στοιχεία, όπως η καταγωγή για τους εθνικοτοπικούς , η γνώση για τους επιστημονικούς.
Επίσης υπάρχουν οι σκοποί κάθε συλλόγου, όπως διατυπώνονται στο καταστατικό του και είναι αυτοί που προσελκύουν τα μέλη τους.
Τα πολιτικά κόμματα, κυρίαρχα συστατικά μιας δημοκρατίας, ενώνουν ανθρώπους με κοινή ιδεολογία-οράματα – ιδανικά.
Σε κάθε κόμμα μπορούν να ανήκουν άνθρωποι που συμμετέχουν σε πολλούς συλλόγους χωρίς να ισχύει το αντίθετο, με την προϋπόθεση ότι δεν αντικρούονται οι σκοποί τους.
Το κάθε μέλος ενός συλλόγου μπορεί να είναι οργανωμένο σε κάποιο κομματικό μηχανισμό ή να ανήκει σε αυτόν, μπορεί και όχι, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν ενδιαφέρεται για την πολιτική. Ψηφίζει, έχει άποψη, την εκφράζει. Για να γίνει κάποιος μέλος ενός συλλόγου πρέπει να αποδεχτεί τις καταστατικές του αρχές και σκοπούς. Υπάρχουν όμως και «ανομολόγητοι» σκοποί που φέρνουν κάποιους κοντά στους συλλόγους. Είναι αυτοί που μπερδεύουν την κομματική ιδιότητα με τη συλλογική. Είναι αυτοί που θέλουν να χρησιμοποιήσουν τον σύλλογο για δεκανίκι σε κομματικές φιλοδοξίες. Ένας σύλλογος, δυστυχώς, με τέτοιους ανθρώπους δεν έχει μέλλον. Με μαθηματική ακρίβεια θα οδηγηθεί στη διάλυση του η θα παραμείνει σύλλογος-σφραγίδα. Τα υγιή μέλη δεν ανέχονται, ακόμα και αν πρόκειται για το δικό τους κόμμα, τέτοιες καταστάσεις. Και οι άνθρωποι που τις δημιουργούν, τις περισσότερες περιπτώσεις δεν είναι σε «εντεταλμένη υπηρεσία » από το κόμμα τους, αλλά οι ίδιοι από υπερβολική φιλοδοξία, κάνουν τελικά κακό μακροπρόθεσμα στο κόμμα τους.
Υπάρχουν όμως και μέλη που χρησιμοποιούν την κομματική τους ιδιότητα για το καλό του συλλόγου. Όταν διακριτικά χρησιμοποιείται αυτή η ιδιότητα για όφελος του συλλόγου, ο σύλλογος προοδεύει. Στην αντίθετη περίπτωση, που χρησιμοποιείται για το κομματικό συμφέρον, ο σύλλογος κομματικοποιείται και διαλύεται.
Οι κομματικοί σχηματισμοί πρέπει να κατανοήσουν ότι το όφελος από την «επιρροή» σε’ένα σύλλογο είναι πρόσκαιρο και να αποτρέπουν τα μέλη τους να επιδιώκουν κάτι τέτοιο. Τι μπορούν να κάνουν; Να μην αποδέχονται την «προϋπηρεσία τους» σε συλλόγους που κομματικά τους άλωσαν.
Μακριά τα κόμματα από τους πολιτιστικούς συλλόγους γιατί είναι απαραίτητη η ύπαρξή τους, όσο και αυτή των κομμάτων.
Χρήστος Γιαννακόπουλος
Οι σύλλογοι είναι ομάδες ανθρώπων με κάποια κοινά στοιχεία, όπως η καταγωγή για τους εθνικοτοπικούς , η γνώση για τους επιστημονικούς.
Επίσης υπάρχουν οι σκοποί κάθε συλλόγου, όπως διατυπώνονται στο καταστατικό του και είναι αυτοί που προσελκύουν τα μέλη τους.
Τα πολιτικά κόμματα, κυρίαρχα συστατικά μιας δημοκρατίας, ενώνουν ανθρώπους με κοινή ιδεολογία-οράματα – ιδανικά.
Σε κάθε κόμμα μπορούν να ανήκουν άνθρωποι που συμμετέχουν σε πολλούς συλλόγους χωρίς να ισχύει το αντίθετο, με την προϋπόθεση ότι δεν αντικρούονται οι σκοποί τους.
Το κάθε μέλος ενός συλλόγου μπορεί να είναι οργανωμένο σε κάποιο κομματικό μηχανισμό ή να ανήκει σε αυτόν, μπορεί και όχι, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν ενδιαφέρεται για την πολιτική. Ψηφίζει, έχει άποψη, την εκφράζει. Για να γίνει κάποιος μέλος ενός συλλόγου πρέπει να αποδεχτεί τις καταστατικές του αρχές και σκοπούς. Υπάρχουν όμως και «ανομολόγητοι» σκοποί που φέρνουν κάποιους κοντά στους συλλόγους. Είναι αυτοί που μπερδεύουν την κομματική ιδιότητα με τη συλλογική. Είναι αυτοί που θέλουν να χρησιμοποιήσουν τον σύλλογο για δεκανίκι σε κομματικές φιλοδοξίες. Ένας σύλλογος, δυστυχώς, με τέτοιους ανθρώπους δεν έχει μέλλον. Με μαθηματική ακρίβεια θα οδηγηθεί στη διάλυση του η θα παραμείνει σύλλογος-σφραγίδα. Τα υγιή μέλη δεν ανέχονται, ακόμα και αν πρόκειται για το δικό τους κόμμα, τέτοιες καταστάσεις. Και οι άνθρωποι που τις δημιουργούν, τις περισσότερες περιπτώσεις δεν είναι σε «εντεταλμένη υπηρεσία » από το κόμμα τους, αλλά οι ίδιοι από υπερβολική φιλοδοξία, κάνουν τελικά κακό μακροπρόθεσμα στο κόμμα τους.
Υπάρχουν όμως και μέλη που χρησιμοποιούν την κομματική τους ιδιότητα για το καλό του συλλόγου. Όταν διακριτικά χρησιμοποιείται αυτή η ιδιότητα για όφελος του συλλόγου, ο σύλλογος προοδεύει. Στην αντίθετη περίπτωση, που χρησιμοποιείται για το κομματικό συμφέρον, ο σύλλογος κομματικοποιείται και διαλύεται.
Οι κομματικοί σχηματισμοί πρέπει να κατανοήσουν ότι το όφελος από την «επιρροή» σε’ένα σύλλογο είναι πρόσκαιρο και να αποτρέπουν τα μέλη τους να επιδιώκουν κάτι τέτοιο. Τι μπορούν να κάνουν; Να μην αποδέχονται την «προϋπηρεσία τους» σε συλλόγους που κομματικά τους άλωσαν.
Μακριά τα κόμματα από τους πολιτιστικούς συλλόγους γιατί είναι απαραίτητη η ύπαρξή τους, όσο και αυτή των κομμάτων.
Χρήστος Γιαννακόπουλος
Σάββατο 1 Αυγούστου 2009
Οι Ευρυτάνες δεν μένουν πια εδώ
Με αφορμή τις πρόσφατες εκλογές για την ανάδειξη των μελών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου , «ανέβηκα» στο χωριό μου. Μαζί με εμένα και άλλοι χωριανοί μου. Έτσι στο χωριό με τα δύο σπίτια το χειμώνα ψήφισαν 45!
Το ίδιο συνέβη και στα άλλα χωριά της Ευρυτανίας. Οι περισσότεροι πήγαν το μεσημέρι και έφυγαν το βράδυ. Ένα πέρασμα- προσκύνημα στο γενέθλιο τόπο.
Όλοι μας , παρατηρώντας το παρατημένο χωριό μας, κάνουμε την κριτική μας . Κυρίως στη δημοτική αρχή. Αυτό έπρεπε να γίνει έτσι, αυτό αλλιώς. Δεν μπορεί όμως να φταίει ο δήμαρχος για τα χορτάρια που βγήκαν στην αυλή του ακατοίκητου πατρικού μας σπίτι, ούτε για τα τοίχια που έπεσαν στα χωράφια μας. Ευθύνη έχει για πολλά άλλα, όπως την κατάσταση των δρόμων, τον καθαρισμό των πλατειών, των νεκροταφείων και γενικά για τους κοινόχρηστους χώρους, αλλά όχι για αυτά. Ευθύνη έχει επίσης για το ότι δίνει μεγάλη σημασία στους επισκέπτες των εκλογών για το τι θα πουν και όχι σι’ αυτούς που μένουν περισσότερο καιρό στο χωριό για να πάρει τις αποφάσεις για διάφορα θέματα.
Δυστυχώς, η εικόνα των χωριών μας, όσο και να μην μας αρέσει, οφείλεται στην εγκατάλειψη.
Δεν υπάρχουν άνθρωποι που να μένουν στα χωριά μας.
Γιατί όμως γυρίζουμε στα χωριά μας μόνο στις εκάστοτε εκλογές και μόνο για μία βδομάδα τον Αύγουστο; Μήπως οι λόγοι για τους οποίους φύγαμε στην δεκαετία του ’50 και ’60 είναι οι ίδιοι και σήμερα σε σύγχρονη έκδοση έτσι ώστε να μην μπορούμε να μείνουμε στα χωριά μας περισσότερο;
Θα αναφερθώ σε μερικά προβλήματα που αποτελούν εμπόδιο.
- Πολλά χωριά της Ευρυτανίας έχουν χαρακτηρισθεί κατολισθήσιμα. ( Όπως και το δικό μου τα Ψιανά που μελετήθηκε και αποχαρακτηρίσθηκε πριν μερικά χρόνια ένα μέρος του). Δεν μπορείς να κτίσεις σπίτι. Επομένως πως θα επιστρέψουν κάποιοι , άστεγοι; Ουδείς αυτό το πρόβλημα το αντιμετωπίζει σαν κύριο.
- Στο χωράφι που μεγάλωσες ίσως σκάβοντας, για να πας και να το «ορίσεις» πάλι πρέπει με χρονοβόρες διαδικασίες το Δασαρχείο να στο αποχαρακτηρίσει.
- Από το χωριό φύγανε με τα πόδια και ξυπόλυτοι οι περισσότεροι. Δεν μπορεί να γυρίζουν πίσω με τα πόδια πετώντας τις πέτρες από τον άθλιο χωματόδρομο.
Μπορεί η εικόνα των χωριών μας να μη μας αρέσει, αλλά είναι αποτέλεσμα που δεν μένουν άνθρωποι στα χωριά μας. Οι Ευρυτάνες δε μένουν πια εδώ! Αυτοί που έχουν την ευθύνη να σχεδιάσουν και να δημιουργήσουν τις προϋποθέσεις πού πρέπει για να ξαναγυρίσουμε σι’ αυτά, δυστυχώς δεν μπορούν.
Χρήστος Γιαννακόπουλος
( ΧΩΡΙΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ ΤΕΥΧΟΣ 125 )
Το ίδιο συνέβη και στα άλλα χωριά της Ευρυτανίας. Οι περισσότεροι πήγαν το μεσημέρι και έφυγαν το βράδυ. Ένα πέρασμα- προσκύνημα στο γενέθλιο τόπο.
Όλοι μας , παρατηρώντας το παρατημένο χωριό μας, κάνουμε την κριτική μας . Κυρίως στη δημοτική αρχή. Αυτό έπρεπε να γίνει έτσι, αυτό αλλιώς. Δεν μπορεί όμως να φταίει ο δήμαρχος για τα χορτάρια που βγήκαν στην αυλή του ακατοίκητου πατρικού μας σπίτι, ούτε για τα τοίχια που έπεσαν στα χωράφια μας. Ευθύνη έχει για πολλά άλλα, όπως την κατάσταση των δρόμων, τον καθαρισμό των πλατειών, των νεκροταφείων και γενικά για τους κοινόχρηστους χώρους, αλλά όχι για αυτά. Ευθύνη έχει επίσης για το ότι δίνει μεγάλη σημασία στους επισκέπτες των εκλογών για το τι θα πουν και όχι σι’ αυτούς που μένουν περισσότερο καιρό στο χωριό για να πάρει τις αποφάσεις για διάφορα θέματα.
Δυστυχώς, η εικόνα των χωριών μας, όσο και να μην μας αρέσει, οφείλεται στην εγκατάλειψη.
Δεν υπάρχουν άνθρωποι που να μένουν στα χωριά μας.
Γιατί όμως γυρίζουμε στα χωριά μας μόνο στις εκάστοτε εκλογές και μόνο για μία βδομάδα τον Αύγουστο; Μήπως οι λόγοι για τους οποίους φύγαμε στην δεκαετία του ’50 και ’60 είναι οι ίδιοι και σήμερα σε σύγχρονη έκδοση έτσι ώστε να μην μπορούμε να μείνουμε στα χωριά μας περισσότερο;
Θα αναφερθώ σε μερικά προβλήματα που αποτελούν εμπόδιο.
- Πολλά χωριά της Ευρυτανίας έχουν χαρακτηρισθεί κατολισθήσιμα. ( Όπως και το δικό μου τα Ψιανά που μελετήθηκε και αποχαρακτηρίσθηκε πριν μερικά χρόνια ένα μέρος του). Δεν μπορείς να κτίσεις σπίτι. Επομένως πως θα επιστρέψουν κάποιοι , άστεγοι; Ουδείς αυτό το πρόβλημα το αντιμετωπίζει σαν κύριο.
- Στο χωράφι που μεγάλωσες ίσως σκάβοντας, για να πας και να το «ορίσεις» πάλι πρέπει με χρονοβόρες διαδικασίες το Δασαρχείο να στο αποχαρακτηρίσει.
- Από το χωριό φύγανε με τα πόδια και ξυπόλυτοι οι περισσότεροι. Δεν μπορεί να γυρίζουν πίσω με τα πόδια πετώντας τις πέτρες από τον άθλιο χωματόδρομο.
Μπορεί η εικόνα των χωριών μας να μη μας αρέσει, αλλά είναι αποτέλεσμα που δεν μένουν άνθρωποι στα χωριά μας. Οι Ευρυτάνες δε μένουν πια εδώ! Αυτοί που έχουν την ευθύνη να σχεδιάσουν και να δημιουργήσουν τις προϋποθέσεις πού πρέπει για να ξαναγυρίσουμε σι’ αυτά, δυστυχώς δεν μπορούν.
Χρήστος Γιαννακόπουλος
( ΧΩΡΙΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ ΤΕΥΧΟΣ 125 )
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)