Τρίτη 8 Ιανουαρίου 2013

Περί Συλλόγων



Είναι γεγονός ότι οι Σύλλογοι συρρικνώνονται και το ενδιαφέρον των μελών τους για συμμετοχή σε αυτούς περιορίζεται. Ερωτήματα όπως τι χρειάζεται ο Σύλλογος για ένα χωριό, σε ποιον ανήκει, ποιο το μέλλον του, από τι κινδυνεύει, τι κάνει για το χωριό και τα μέλη του, και κρίσεις όπως δεν κάνει τίποτα, όσο είναι κάποιοι θα υπάρχει, δεν συμμετέχω για να προβάλλονται άλλοι, δεν πάω γιατί είναι μόνο συνταξιούχοι, βαρέθηκα όλο τα ίδια και τα ίδια, διατυπώνονται και πρέπει να απαντηθούν. Επίσης, διαπιστώσεις μελών του διοικητικού συμβουλίου , όπως απογοητεύτηκα, κουράστηκα, δεν συμμετέχουν τα μέλη, «τα ακούω και από πάνω», ας έρθουν και αυτοί που φωνάζουν να δούμε τι θα κάνουν, να έρθουν νέοι να ασχοληθούν, πρέπει και αυτές να συζητηθούν.
Οι περισσότεροι Σύλλογοι των χωριών μας ιδρύθηκαν τη δεκαετία του 70 και 80, με κάθε χωριό να έχει τουλάχιστον ένα. Η γενιά που ίδρυσε τους Συλλόγους σχεδόν έχει σβήσει λόγω ηλικίας. Η επόμενη γενιά που ζυμώθηκε με τους ιδρυτές και συνέχισε τη λειτουργία τους δημιουργικά, άρχισε
και αυτή να αποσύρεται. Η επόμενη γενιά, δεν φαίνεται να ακολουθεί με ζήλο αφού τα βιώματα του
χωριού για αυτήν είναι κυρίως από τις διηγήσεις…
Για να συνεχίσει ένας Σύλλογος να εκπληρώνει τους σκοπούς του πρέπει να διέπουν τη λειτουργία
του οι παρακάτω βασικές αρχές που όταν τηρούνται δίνουν απαντήσεις στα παραπάνω ερωτήματα:
1. Ο Σύλλογος ανήκει στο χωριό και τους χωριανούς. Δεν ανήκει σε κόμμα, δημοτική παράταξη,
δημοτική αρχή. Πρέπει να συνεργάζεται με οποιονδήποτε όπου και αν ανήκει, που εξυπηρετεί τους
σκοπούς του. Ασκεί κριτική σε ενέργειες που δεν συμφωνεί και για παραλείψεις, επαινεί το σωστό
από όπου και αν προέρχεται. Όταν αυτά τηρούνται ο Σύλλογος τυγχάνει το σεβασμό όλων.
2. Ο Σύλλογος δεν είναι λίγα πρόσωπα, είναι όλα τα μέλη του. Μπορεί κάποιοι να σηκώνουν το
βάρος της λειτουργίας του αλλά αυτό είναι αναγκαίο όταν δεν υπάρχει επαρκής προσφορά δυνάμε-
ων από τα μέλη του.
3. Ο Σύλλογος στηρίζεται στην εθελοντική προσφορά των μελών του και δεν υπάρχει καμία ομοι-
ότητα μεταξύ Συλλόγου και συνδικαλιστικού Σωματείου.
4. Ο Σύλλογος δεν έχει παρέες στο Διοικητικό του Συμβούλιο. Δεν υπάρχει αντιπολίτευση και
συμπολίτευση. Όλοι συμμετέχουν ισότιμα με τη γνώμη τους και δεν είναι λογικό πάντα να διαφω-
νούν οι ίδιοι.
5. Ο Σύλλογος οργανώνει εκδηλώσεις το καλοκαίρι στο χωριό για ψυχαγωγία αλλά και προβολή
των πολιτιστικών στοιχείων του χωριού.
6. Ο Σύλλογος οργανώνει εκδηλώσεις στην πόλη που έχει την έδρα του για να τονωθούν οι δε-
σμοί μεταξύ των μελών του, να διατηρηθούν τα ήθη και έθιμα του χωριού.
7. Ο Σύλλογος εκδίδει βιβλία για να καταγράψει την ιστορία και τον πολιτισμό του χωριού.
8. Ο Σύλλογος περιοδικά εκδίδει έντυπο, για ενημέρωση των μελών του, προβολή των δραστη-
ριοτήτων του αλλά και των προβλημάτων του χωριού, καταγραφή της ιστορίας και λαογραφίας,
προβολή του χωριού.
9. Ο Σύλλογος αναδεικνύει τοπικά ζητήματα που σχετίζονται είτε με την ανάπτυξη, είτε με τον
πολιτισμό.
10. Ο Σύλλογος καλλιεργεί συνεργασίες με άλλους Συλλόγους για την επιτυχία κοινών σκοπών.
11. Ο Σύλλογος δημιουργεί πολιτιστικές ομάδες για να ενισχύσει τους δεσμούς των μελών του και
τη διατήρηση της πολιτιστικής κληρονομιάς.
12. Ο Σύλλογος ανοίγει την πόρτα στους νέους και τους καλεί όχι να εφαρμόσουν αυτά που οι με-
γάλοι σκέφτηκαν για αυτούς αλλά οι ίδιοι να αποφασίσουν τι θα κάνουν και πώς.
13. Ο Σύλλογος πρέπει να πραγματοποιεί κοινώς αποδεκτές ενέργειες γιατί δεν κινδυνεύει από
αυτούς που δεν ακολουθούν λέγοντας «δεν κάνει τίποτα» αλλά όταν τα μέλη του δεν συμφωνούν
με αυτά που κάνει.
Για να ισχύσουν τα παραπάνω πρέπει να πληρούνται πολλές προϋποθέσεις. Θα αναφέρω τη ση-
μαντικότερη: πρέπει να υπάρχουν μέλη που πιστεύουν στο Σύλλογο, σκέφτονται συλλογικά και
έχουν τη διάθεση και δυνατότητα να προσφέρουν εθελοντικά, χωρίς να περιμένουν ανταλλάγματα,
ή να φείδονται χρόνου και κόπου. Η ικανοποίηση της προσφοράς πιστεύω ότι αξίζει τη θυσία.

Χρήστος Γιαννακόπουλος
(Περιοδικό Χωριάτικοι Αντίλαλοι, τεύχος 139)