Οι Ευρυτάνες δεν μένουν πια εδώ

Με αφορμή τις πρόσφατες εκλογές για την ανάδειξη των μελών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου , «ανέβηκα» στο χωριό μου. Μαζί με εμένα και άλλοι χωριανοί μου. Έτσι στο χωριό με τα δύο σπίτια το χειμώνα ψήφισαν 45!
Το ίδιο συνέβη και στα άλλα χωριά της Ευρυτανίας. Οι περισσότεροι πήγαν το μεσημέρι και έφυγαν το βράδυ. Ένα πέρασμα- προσκύνημα στο γενέθλιο τόπο.
Όλοι μας , παρατηρώντας το παρατημένο χωριό μας, κάνουμε την κριτική μας . Κυρίως στη δημοτική αρχή. Αυτό έπρεπε να γίνει έτσι, αυτό αλλιώς. Δεν μπορεί όμως να φταίει ο δήμαρχος για τα χορτάρια που βγήκαν στην αυλή του ακατοίκητου πατρικού μας σπίτι, ούτε για τα τοίχια που έπεσαν στα χωράφια μας. Ευθύνη έχει για πολλά άλλα, όπως την κατάσταση των δρόμων, τον καθαρισμό των πλατειών, των νεκροταφείων και γενικά για τους κοινόχρηστους χώρους, αλλά όχι για αυτά. Ευθύνη έχει επίσης για το ότι δίνει μεγάλη σημασία στους επισκέπτες των εκλογών για το τι θα πουν και όχι σι’ αυτούς που μένουν περισσότερο καιρό στο χωριό για να πάρει τις αποφάσεις για διάφορα θέματα.
Δυστυχώς, η εικόνα των χωριών μας, όσο και να μην μας αρέσει, οφείλεται στην εγκατάλειψη.
Δεν υπάρχουν άνθρωποι που να μένουν στα χωριά μας.
Γιατί όμως γυρίζουμε στα χωριά μας μόνο στις εκάστοτε εκλογές και μόνο για μία βδομάδα τον Αύγουστο; Μήπως οι λόγοι για τους οποίους φύγαμε στην δεκαετία του ’50 και ’60 είναι οι ίδιοι και σήμερα σε σύγχρονη έκδοση έτσι ώστε να μην μπορούμε να μείνουμε στα χωριά μας περισσότερο;
Θα αναφερθώ σε μερικά προβλήματα που αποτελούν εμπόδιο.
- Πολλά χωριά της Ευρυτανίας έχουν χαρακτηρισθεί κατολισθήσιμα. ( Όπως και το δικό μου τα Ψιανά που μελετήθηκε και αποχαρακτηρίσθηκε πριν μερικά χρόνια ένα μέρος του). Δεν μπορείς να κτίσεις σπίτι. Επομένως πως θα επιστρέψουν κάποιοι , άστεγοι; Ουδείς αυτό το πρόβλημα το αντιμετωπίζει σαν κύριο.
- Στο χωράφι που μεγάλωσες ίσως σκάβοντας, για να πας και να το «ορίσεις» πάλι πρέπει με χρονοβόρες διαδικασίες το Δασαρχείο να στο αποχαρακτηρίσει.
- Από το χωριό φύγανε με τα πόδια και ξυπόλυτοι οι περισσότεροι. Δεν μπορεί να γυρίζουν πίσω με τα πόδια πετώντας τις πέτρες από τον άθλιο χωματόδρομο.

Μπορεί η εικόνα των χωριών μας να μη μας αρέσει, αλλά είναι αποτέλεσμα που δεν μένουν άνθρωποι στα χωριά μας. Οι Ευρυτάνες δε μένουν πια εδώ! Αυτοί που έχουν την ευθύνη να σχεδιάσουν και να δημιουργήσουν τις προϋποθέσεις πού πρέπει για να ξαναγυρίσουμε σι’ αυτά, δυστυχώς δεν μπορούν.


Χρήστος Γιαννακόπουλος
( ΧΩΡΙΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ ΤΕΥΧΟΣ 125 )