Σύλλογοι: Αναγκαίοι όσο ποτέ

Στην δεκαετία του ’80, τότε μετά την μεταπολίτευση , ιδρύθηκαν οι περισσότεροι σύλλογοι των χωριών μας. Σε κάθε χωριό της Ευρυτανίας αντιστοιχεί και ένας τουλάχιστον πολιτιστικός Σύλλογος. Ποιοι οι λόγοι που δημιουργήθηκαν τόσοι σύλλογοι;

Ας δούμε διοικητικά τα χωριά μας πριν τριάντα χρόνια. Τότε αποτελούσαν κοινότητες. Έπρεπε ο πρόεδρος της κοινότητας να μεταφέρει τα προβλήματα του χωριού του στην Νομαρχία Ο ισχυρός Νομάρχης αποφάσιζε για τα θέματα των 80 κοινοτήτων και των δύο δήμων του νομού μας. Πόσο αδύνατος ήταν ο πρόεδρος ενός μικρού χωριού μέσα σε αυτό το σύνολο.... Οι σύλλογοι, τουλάχιστον των μικρών χωριών, δημιουργήθηκαν με σκοπό να γίνουν οι φορείς μεταφοράς των αιτημάτων του χωριού στην κεντρική εξουσία και στη νομαρχία και να προωθήσουν λύσεις. Έτσι ο πρόεδρος δεν ήταν μόνος στην προώθηση των αιτημάτων του χωριού του. Οι σύλλογοι, και με τα έντυπα που άρχισαν, πολύ σωστά, να εκδίδουν από τα πρώρα βήματά τους απέκτησαν ποιο δυνατή φωνή αλλά και επέβαλλαν να ακούγονται.

Τα χρόνια πέρασαν και ο «Καποδίστριας» έρχεται και από το 1998 αλλάζει τον διοικητικό χάρτη. Οι Δήμοι, με τα λίγα χωριά, αλλά με αρμοδιότητες « νομαρχίας», μπορούν και αντιμετωπίζουν τα καθημερινά προβλήματα των πολιτών αποτελεσματικά. Οι σύλλογοι εξακολουθούν να προσφέρουν προωθώντας τα προβλήματα των χωριών και βοηθώντας το Τοπικό Συμβούλιο.

Τώρα, βρισκόμαστε στο κατώφλι μιας νέας διοικητικής μεταρρύθμισης. Ο «Καλλικράτης» συνενώνει τους δήμους δημιουργώντας μεγαλύτερους και πιο δυνατούς. Το χωριό μας όμως γίνεται ένα από τα πολλά χωριά του νέου δήμου. Πως η φωνή του θα φθάνει δυνατή εκεί; Θα γυρίσουμε στην εποχή με την ισχυρή Νομαρχία και τον ανίσχυρο πρόεδρο; Εδώ πρέπει να είναι καθοριστικός ο ρόλος των συλλόγων. Τα χωριά μας δυστυχώς έχουν λίγους κατοίκους. Πως θα πιέσουν να λυθούν τα προβλήματά τους; Μακριά από το χωριό μας, ζούμε εμείς, οι πολλοί. Αν δεν συνειδητοποιήσουμε ότι αφήνοντάς τους μόνους να ασχολούνται με τα προβλήματα του χωριού μας, σε λίγο δεν θα μπορούμε να πάμε σι’ αυτά. Ποιος θα φροντίσει για τη διατήρηση του δρόμου, του δικτύου ύδρευσης και τόσων άλλων για να είναι κατοικήσιμος ένας τόπος. Η φωνή μας αδύναμα θα φθάνει στο Δήμο. Ο σύλλογος όμως, με τις φωνές όλων μας σαν μία, μπορεί να γίνει ο φορέας μεταφοράς των αιτημάτων. Και επειδή θα υπάρχουν αιτήματα και κατά περιοχές, μπορούν και πρέπει οι σύλλογοι των δήμων να αποτελέσουν Ένωση Συλλόγων , για την καλύτερη προώθηση λύσεων.

Η συσπείρωση των χωριανών στο σύλλογο τους, δεν είναι μόνο θέμα επιβίωσης για το σύλλογο, αλλά και για το χωριό μας. Όσο νωρίτερα γίνει αυτό αντιληπτό, τόσο το καλλίτερο.
Χρήστος Γιαννακοπουλος
( δημοσιεύθηκε στο τεύχος 128 του περιοδικού ΧΩΡΙΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ)